Via onze Facebookpagina kregen we een column over de Wandelpier van Vlissingen. Corine van der Hoeven, auteur van Catootjes Wereld vindt het verhaal van De Wandelpier zo inspirerend, dat ze haar gedachten daarover in een column heeft gevat.
Ooit zag de Vlissingse boulevard eruit zoals een boulevard eruit zou moeten zien. Karakteristieke panden, vlaggen en een wandelpromenade direct grenzend aan het badstrand. Een bescheiden badpaviljoen, in 1886 gevolgd door de bouw van het prestigieuze Grand Hôtel des Bains zorgen ervoor dat zowel binnenlandse, als Engelse, Duitse en Belgische toeristen de Zeeuwse kust bezoeken. Nog steeds flaneert iedere rechtgeaarde Vlissinger graag op zondagmiddag over ‘de Boule’.
Op 30 mei 1936 komt er een nieuwe attractie bij. Minister Zijne Excellentie jhr. ir. O.C.A. Van Lidth de Jeude van Waterstaat opent de Wandelpier. Een sierlijk hekwerk, dat na 150 meter eindigt in een houten paviljoen. Burgemeester Van Woelderen, die zich inzet voor de versterking van haven, industrie en toerisme in Vlissingen, houdt een speech. Een van de grootste attracties van ons strand is de drukke scheepvaart, vooral van en naar Antwerpen. Behalve van het prachtige panorama van de Noordzee, van de brede Scheldemonding en van de Vlissingse kust zullen de bezoekers op steenworp afstand kunnen genieten van alle scheepstypen. Juist in de zeer moeilijke tijdsomstandigheden (crisis!) is dit langgewenschte werk toch tot stand gekomen.
Beetje jammer, dat de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog dit zo gewenste bouwwerk weer hebben laten afbreken uit angst voor een landing van de Geallieerden. Trouwens, de eerste Pier van Scheveningen heeft de oorlog om die reden ook niet overleefd. Maar goed, dat uitzicht was natuurlijk sowieso al minder spectaculair. Daarvoor in de plaats zetten ze een wangedrocht neer, dat er nu bijstaat als een verlopen Pierlala. Je kunt er dan beter maar helemaal geen hebben. Want wat is er zieliger? Een failliete, halfvergane, wanstaltige Pier met gokhallen of de herinnering aan een prachtige, sierlijke Wandelpier.
Dat we 77 jaar later weer in een economische crisis zitten is een mooie overeenkomst met de jaren ‘30. In het Zeeuwse kunnen we, naast dijk – ook wel wat financiële versterking gebruiken. Dus herbouwen die Pier! En als we dan toch bezig zijn, gelijk de duikplank en het Grand Hôtel des Bains meenemen. Dan weten die Duitsers, Geallieerden en andere toeristen Vlissingen weer massaal te vinden. Lekker pierewaaien met grandeur. Scheveningen, eat your heart out.
